De vondeling

van Kreta

Een boek van Antoinette de Boer

“Je hebt geen herinneringen van die tijd. Dat kan niet, absoluut uitgesloten! Je kunt je dat alleen maar van de foto’s herinneren.’ Ik schrok, slikte en was stil. De woorden van mijn moeder sneden dwars door mijn ziel. Mijn maag deed pijn en mijn hart kromp ineen.”

bekijk mijn boek

Mijn boek

Hoe belangrijk is het te weten waar je vandaan komt. Antoinette werd als baby van tien dagen in een nis te vondeling gelegd bij een kindertehuis op Kreta. Een klein briefje was in haar kleertjes gedaan met de woorden: ‘Ik kom haar weer ophalen.’ Dit gebeurde nooit. Waarom niet? Antoinette beschrijft wat zij als adoptiekind tegen kwam in een Nederlandse omgeving, haar gevoelens over anders zijn, moeten voldoen en haar eindeloze loyaliteit naar haar twee moeders. Dat er zich op het Griekse Eiland Kreta familiedrama’s hebben afgespeeld wordt haar pijnlijk duidelijk. Al zoekende probeert Antoinette haar Griekse moeder een plek te geven.

Antoinette de Boer (Kreta 1961), moeder van twee dochters, heeft 30 jaar grotendeels als manager in de kinderopvang gewerkt, heeft tien jaar geleden het roer omgegooid en haar baan opgezegd om te werken in haar bio-tuin, om door te gaan met haar zoektocht naar haar Griekse moeder en om haar autobiografie te schrijven. In haar boek wil ze duidelijk maken hoe het voelt om vondeling en adoptiekind te zijn.

De vondeling van Kreta is vanaf 26 mei te verkrijgen via Bol.com en in de plaatselijke boekhandels in Nederland en België.

“Om te kunnen groeien heb je vleugels nodig”

Meer informatie:

Antoinette(1961) heeft een boek geschreven over haar eindeloze zoektocht als vondeling, waar in vendetta’s en familiedrama’s op Kreta aan het licht komen. Een confronterend boek over loyaliteit, verlangen, een zoektocht van bijna veertig jaar, waarin gemis aan moederliefde beschreven staat.

Met haar boek geeft Antoinette de Boer een intieme kijk in haar leven als vondeling.

Door haar speciale verhaal als vondeling en haar gedrevenheid in haar zoektocht, waarmee zij op haar negentiende mee begon, heeft zij diverse malen hulp gekregen om haar Griekse moeder te vinden.

Via verschillende kanalen kwam zij regelmatig met het verhaal van haar zoektocht in het nieuws: kranten, bladen en televisieprogramma’s. Maar ook in Griekenland heeft zij menigmaal hulp en jarenlang media-aandacht gehad vanwege haar zoektocht en de avonturen die zij daarin meemaakte.

Onlangs haalde zij het landelijke nieuws in Griekenland en stond zij in diverse kranten met haar mededeling dat zij een boek geschreven heeft met al haar ervaringen als zoekende vondeling.

In Nederland is er steeds meer aandacht voor de vondeling. In 2014 werden de eerste vondelingenkamers in ons land geopend. De kamers zijn een initiatief van stichting De Beschermende Wieg, die zo wil voorkomen dat vrouwen die ongewenst zwanger zijn uit nood hun pasgeboren kind achterlaten op straat, soms met fatale gevolgen. Kinderen te vondeling leggen is in Nederland verboden en dus strafbaar. Vooralsnog worden de vondelingenkamers in de gemeenten gedoogd. Antoinette is als 11 dagen oude baby in een babyluik anoniem in Griekenland te vondeling gelegd. Zij is een van de eerste van de groep buitenlands geadopteerde kinderen in Nederland.

Achtergelaten brief van mijn moeder.

Interview in de Vriendin nr.29 2016

Twee briefjes bij mij achter gelaten. Ik schrijf hierover in mijn boek.

mijn ketting met dierbare herinneringen

De haven van Heraklion, 'heeft mijn moeder daar ook vaak gestaan' denk vaak als ik er weer ben...

'Ik hoop niets, ik vrees niets, ik ben vrij'. Nikos Kazantzakis

Voor het eerst naar de plek waar ik ben achtergelaten.

Opname voor documentaire Babyluik Heraklion 2015

interview in Libelle nr. 18 april 2020

In het Arkadi-klooster, portretten van mijn voorouders. Zal hun Kretenzer-DNA in mijn DNA zitten?

Mijn zoektocht en oproepen naar mijn Griekse moeder in de Griekse media.

Opname documentaire 'Babyluik'. Heraklion 2015.

Flyeren in Heraklion 2014

flyeren in Heraklion 2014

De vondeling...

vervolg interview Libelle nr.18 april 2020

iedere keer als ik in Griekenland ben steek ik een kaarsje op voor mijn Griekse moeder.

Ook in Nederland blijft mijn verhaal als vondeling iets aparts.

Pauze tijdens opname documentaire babyluik.

Neem contact met mij op

    “Het maakt niet uit, de schoonheid of de plaats waar je leeft. Alleen wat je nodig hebt is een goed hart om te geven en te ontvangen.”